Od autora

​

Poczynione poniżej uwagi, jeszcze przed wprowadzeniem do ustawy drogowej, są natury ogólnej, bardziej społecznej niż prawnej.

Czym jest prawo? Prawo jest regulatorem stosunków społecznych, pozwalającym w miarę uporządkowany sposób regulować relacje między pojedynczymi osobami, ich grupami czy wręcz państwami. Zatem istotą jest porządkowanie w oparciu z pewnością o istniejące zwyczaje, które wraz z rozwojem społecznym, stały się normami prawnymi, wdrażanymi przez władze, niezależnie skąd pochodzą (np.: od panującego, z wyboru, czy narzucone siłą). 

Czy prawo jest uczciwe? Na to pytanie autor nie odpowie, zresztą jest to temat rzeka. Bywa, że jest zupełne, tj. regulujące jak najwięcej stanów faktycznych. Bywa też lakoniczne, a mimo to spełniające swoje zadanie. Termin uczciwość czy sprawiedliwość (to powinno być synonimem), jest pojęciem względnym, stanowiącym odzwierciedlenie obowiązujących w danym czasie i miejscu stosunków społecznych. Prawo może być rzetelną praktyką w regulacjach społecznych, ale też fasadą, za którą kryją się bywa, że sprzeczne cele społeczne, jak też nawet prywatne. Na tym tle, prawo może być fundamentem zdrowych relacji, czy też fasadą ukrywającą i te obiektywnie rzecz ujmując niewłaściwe relacje.

Porównując prawo do budowli, można stwierdzić, że jest to konstrukcja mocno skomplikowana. Aby była solidna, powinna być długo i dokładnie budowana. Wymienioną budowlą, którą można jednak, w jednej chwili zniszczyć, poprzez negowanie częściowo, czy wręcz systemowo norm prawnych tam zawartych. Jak również traktując prawo, jako drogę do wyznaczonego celu politycznego, a to są najzupełniej inne zagadnienia. Dlatego też swoistym papierem lakmusowym jest proces stosowania prawa i wpływy na jego stosowanie, interpretowanie wcześniej ustalonych zasad prawnych, czy też nawet nieformalnych czynników. Bo prawo tworzą ludzie. Oni też je stosują, a rolą prawnika jest pomoc w jego sprawiedliwym stosowaniu.